wtorek, 5 listopada 2013

,,końcowy skowyt"

,,końcowy skowyt"

braknie mi sił u kresu drogi
wędrówki i mej odysei

jakim byłem głupcem
wyruszając natychmiast
drogą zatracenia 
na którą nigdy nie byłem
należycie gotowy

zestarzałem się
wigor oraz ma wielkość
uleciały donikąd i nigdzie
niczym zdradzieckie sępy

straciłem sen i cień
wiernych towarzyszy
i znalazłem się sam
na wiecznym
lądzie utrapienia

mogłem żyć szczęśliwie
w stadzie w watasze

a wybrałem samotną drogę
męczennika wszystkich wilków

oby mnie czcili
chociaż skromnie

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz