,,pożegnanie kojota"
zachowuje ciszę, zapewne pozory
smutku, rozczarowania ziemskim padołem
swoje przeżył, polowania, czas rui,
najmilsze kojotki, zabawy szczeniąt, te swoje
nad prerią księżyc staje w nowiu
nadeszło wezwanie, wiadomość od NIEGO
w srebrnym świetle kojot zwija się
w kłębek, zagryzając własny ogon i czeka
aż zza horyzontu nadleci kondor
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz