piątek, 18 listopada 2016

,,pożegnanie kojota"

zachowuje ciszę, zapewne pozory 

 

smutku, rozczarowania ziemskim padołem 

 

swoje przeżył, polowania, czas rui,

 

najmilsze kojotki, zabawy szczeniąt, te swoje 

 

nad prerią księżyc staje w nowiu  

 

nadeszło wezwanie, wiadomość od NIEGO 

 

w srebrnym świetle kojot zwija się 

 

w kłębek, zagryzając własny ogon i czeka

 

aż zza horyzontu nadleci kondor

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz