,,Ameryko, Ameryko"

swe puste przestrzenie

 

wypełniłaś żalem

 

za dźwięcznością prerii

 

odgłosem dzwonu

                

                 i szumem Missisipi

 

donośnie rozbrzmiewały

 

łącząc

 

obydwa brzegi,

 

odległe acz bliskie, 

 

na długo przed nadejściem 

               żelaza i stali,

 

piętnujących twe dziewicze piękno,

 

szybko utraciły je twe siostry

 

nie bardziej starsze

      ani młodsze

      niż ty sama

 

na łonie Matki i w ramionach Ojca

 

płaczesz, choć dojrzałaś

 

otoczona 

fałszywymi adoratorami  

 

   którzy nadal ci naskakują 

   z każdej strony 

 

dla własnej pomyślności